هماتوژزی
ملنا
Rectorrhagia و proctorrhagia: تفاوت با هماتوژزی
رکتراژاژ و پروکتوراژی بیانگر از بین رفتن خون قرمز روشن از مقعد در طی ، پس از یا به طور مستقل از دفع مدفوع است. با این حال ، این شرایط به راحتی از هماتوژیا قابل تشخیص نیست و عناصر واگرایی در مقدار خون موجود در مدفوع ساکن هستند ، که این در رکتوراژی و پروکتوراژی و بیشتر در استقلال احتمالی دومی از دفع مدفوع است. علاوه بر این ، خونریزی روده همچنین می تواند ناشی از خونریزی باشد که به داخل روده تخلیه می شود اما از آن سرچشمه نمی گیرد.

علل
پروکتراژاژی و رکتوراژیژی نشان دهنده ادامه یا حل خونریزی دستگاه گوارش پایین است.

بیماریهای مختلف دستگاه گوارش می توانند با ریزش خون یا خونریزی بی اشتهایی واقعی پیچیده شوند. در بیشتر موارد ، خونریزی از دستگاه گوارش تحتانی که شامل روده نزول ، روده و مقعد است ، منشأ می گیرد ، اگرچه ممکن است از هر نقطه دستگاه گوارش ایجاد شود. به عنوان یک قاعده ، رنگ خون تیره تر است ، احتمال اینکه خونریزی از قسمت های بالاتر دستگاه گوارش ، یعنی دورتر از مقعد باشد ، بیشتر خواهد شد. با توجه به نحوه شروع ، از دست دادن خون می تواند حاد یا مزمن ، مشهود یا پنهان باشد.

در بزرگسالان ، شایع ترین علل زخم و راست روده بواسیر و شکاف است:

لکه های خون در کاغذ توالت یا ریختن خونریزی بعد از دفع مدفوع ، نشانه ای از بواسیر است.
رگه های خون در کاغذ توالت همراه با درد شدید مقعد هنگام دفع مدفوع نشانه ای معمولی از شکاف مقعد است.
Proctorrhagia و Rectorrhagia: دلایل احتمالی چیست؟
پروتكراژاژی و ركتوروراژی می تواند در اثر آسیب شناسی های طبیعت التهابی ایجاد شود و یا ناشی از پدیده های مکانیکی (ضایعات ناگهانی ركتوم یا تروما از بدن های خارجی) باشد كه آخرین دستگاه روده را درگیر می كند.

هنگامی که خون با مدفوع مخلوط می شود ، به این معنی است که باید در طی بخشی از سفر روده با آن مخلوط شود. بنابراین این علائم می تواند وجود آسیب شناسی موضعی در روده چپ یا سیگما ، مانند دیورتیکول و بیماری های التهابی مزمن روده (از جمله کولیت اولسراتیو و بیماری کرون) را نشان دهد. بعلاوه ، پروكتوراژی و ركتوروراژی می تواند نشانه ای از نئوپلاسم های خوش خیم یا بدخیم واقع در قسمت تحتانی روده بزرگ روده و روده باشد (سرطان روده بزرگ ، پولیپ روده و غیره).

وجود خون که سطح مدفوع را غرق می کند ، بیانگر فرایندهایی است که بر آخرین کشش روده و / یا کانال مقعد تأثیر می گذارد. در این حالت ، بیماری بواسیر شایع ترین دلیل است.

این نوع خونریزی می تواند در موارد زیر نیز رخ دهد:

شکاف مقعد؛
کولیت ایسکمیک؛
آسیب شناسی نئوپلاستیک؛
عفونتها (آموبیازیس ، سالمونلوز ، شیگلوز).
قطره ای جدا شده از دفع مدفوع یا ظاهر شدن مقادیر حداقل خون از مقعد زیر

اقدامات بهداشتی ممکن است ناشی از:

بواسیر؛
شکاف؛
فیستول مقعد؛
آنژیودیسپلازی روده بزرگ؛
نئوپلاسم های کانال مقعد.
اختلالات لخته شدن خون نیز می تواند به عنوان مستعد ابتلا به ریزش خون در مناطق دیگر باعث ایجاد پروکتوراژی شود. از دیدگاه اتیولوژیکی ، رکتوراژیا نیز می تواند به این دلیل باشد:

ناهنجاریهای عروقی دستگاه گوارش.
کولیت ایسکمیک ، انفارکتوس روده.
ترومای شکمی؛
مصرف داروهای خاص (به عنوان مثال درمان با ضد انعقادها)؛
عوارض مداخلات آندوسکوپی یا تحقیقات تشخیصی تهاجمی.
علائم و عوارض
Proctorrhagia و Rectorrhagia: چگونه آنها خود را آشکار می کنند؟
از دست دادن خون از مقعد ممکن است به عنوان تنها علامت رخ دهد یا ممکن است همراه با تظاهرات دیگری مانند خارش مقعد و درد باشد که به راهنمایی در تشخیص کمک می کند. در بعضی موارد ، خون می تواند مدفوع را رنگ کند (یعنی روی سطح آن ظاهر می شود) یا می تواند با همان مخلوط شود. در موارد دیگر ، می تواند به عنوان قطره ای جدا شده یا بعد از شستشو ظاهر شود. این علائم همچنین همراه با افزایش فراوانی حرکات روده رخ می دهد و می تواند با یبوست ، اسهال و انتشار مخاط-چرک همراه باشد.

تشخیص
پروکتراژاژی: چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟
زخم و رکتوراژیژی همیشه ناشی از یک رویداد پاتولوژیک است که باعث خونریزی دستگاه گوارش می شود و به همین ترتیب باید در اسرع وقت توسط پزشک ارزیابی شود. تشخیص افتراقی عموماً با یک ویزیت پروکتولوژیکی انجام می شود که توسط معاینه آندوسکوپی و یا کلونوسکوپی انجام می شود.

ارزیابی بیمار باید به موارد زیر باشد:

وجود خونریزی مقعد و یا رکتوم را تأیید کنید.
میزان و سرعت خونریزی را تخمین بزنید.
منبع ریزش خون و دلایل خاص بالقوه را شناسایی کنید.
حضور همزمان بیماری جدی یا عوامل موثر در نظر بگیرید که می تواند بر مدیریت پروکتراژیا تأثیر منفی بگذارد.
تاریخچه پزشکی و بازدید با اکتشاف رکتوم اولین قدم برای انجام و امکان شناسایی دلایل مقعد خونریزی است یا پیشنهاد می شود ، با محرومیت ، تحقیقات را به سایر نقاط گسترش دهیم. به محض اینکه شرایط بالینی بیمار اجازه این کار را داد ، یک معاینه آندوسکوپی که مکمل اکتشاف رکتوم است انجام می شود (به عنوان مثال ازوفاژوگاستروودنووسکوپی ، آنوسکوپی ، رکتوزیگموئیدوسکوپی ، کولونوسکوپی و غیره). این اجازه می دهد تا یک دید مستقیم از محل خونریزی و برنامه ریزی یک استراتژی درمانی صحیح داشته باشید. هنگامی که محل پروکتراژاژی و رکتوراژیا مشخص نشود ، روش های خاصی مانند اسکنگرافی یا آنژیوگرافی انجام می شود.

رهاسازی مقادیر کمی خون مزمن و مخفی تنها با انجام آزمایشات آزمایشگاهی بر روی نمونه مدفوع (جستجوی خون غیبی در مدفوع) قابل تشخیص است.

از طرف دیگر آزمایش خون باعث می شود کم خونی پیشرونده یا حاد پیدا شود. علاوه بر شمارش خون ، می توان تعیین زمان پروترومبین (PT) ، زمان ترومبوپلاستین جزئی (PTT) ، الکترولیت ها و کراتینینمی را نشان داد.

تحقیقات دیگری که ممکن است در صورت وجود مشکوک به از دست رفتن خون شدید مشخص شود ، تجزیه و تحلیل گاز خون و الکتروکاردیوگرام (برای برجسته سازی تغییرات در ضربان قلب و خستگی احتمالی پمپ قلب) است.

رفتار
مدیریت پروکتراژاژی ارتباط نزدیکی با علت تحریک دارد و می تواند شامل موارد زیر باشد: استراحت ، بستنی روی شکم ، تجویز داروهای هموستاتیک ، خودداری از ورود مواد غذایی و در موارد شدید انتقال و یا روشهای جراحی. آندوسکوپی به شما امکان می دهد برنامه ریزی کنید که در کجا باید مداخله کنید یا در صورت امکان ، بطور موقت خون را از مقعد بچسبانید.

در بیشتر بیماران ، این دوره خوش خیم است و از دست دادن خون تحت محدودیت خود به خودی قرار می گیرد. اما در درصد باقیمانده موارد ، خونریزی شدید ظاهر می شود.